Portland 2005ean hasi zen elikadura-politikei eta plangintzari aurre egiten, elikadura-jasangarritasuneko programa abiarazi eta Plangintza eta Jasangarritasun Bulegoan bulego berri bat ireki zenean. Programaren helburu nagusia elikadura lurralde-plangintzako tresna guztietan txertatzea zen; helburu hori betetzeko, alderdi batzuk, hala nola baratze komunitarioak, hiri-mailan arautzen hasi ziren; beste gai batzuk, berriz, hornikuntza-zirkuitu laburrekin lotutakoak bezala, metropoli-mailan maneiatu ziren. Elikagaien iraunkortasunerako programaren garapenarekin batera, elikadura-politikarekiko interesa handitu zen; tokiko elikagaien erabilera hobetzeko estrategiak garatu ziren eta elikagaien tokiko ekoizpenaren kalitatea sustatu zen.
Kasu-azterketa horri esker, ondorio batzuk atera ditzakegu elikadura-sistemak eta hiri-plangintza konektatzeko erronkei eta aukerei buruz. Gutxienez hiru erronka/aukera bete behar dira. Sektoreartekoa/holistikoa, maila anitzekoa eta lokalizatua (lurraldean oinarrituta) izango den plangintza espazialeko eredu bat ezartzeko ahaleginekin lotzen dira.
Espazioaren plangintzan parte hartzen duten profesionalek eta akademikoek urteetan zehar onartu dute sektore arteko estrategiak eta estrategia holistikoak garatzeko beharra. Elikaduraren plangintza, alde batetik, tokiko baliabideen eta klimaren alderdi praktikoen arabera aztertu behar da, eta, bestetik, beste sektore batzuen aurrean aintzatetsi eta erreakzionatu behar da. Elikadurak, adibidez, osasun-politikekin eta garraio-politikekin elkarreragiten du. Berezitasun horiek direla eta, elikaduraren plangintzak espazio-plangintzako eredu intersektorialak eta holistikoak ezartzen ditu.
Elikagaien plangintzaren bigarren erronka/aukera hiri- eta landa-inguruneen arteko harremanak problematizatzeko eta maila askotako ikuspegia hartzeko ahaleginei buruzkoa da. Hiriko eskualdea, metropoli-hiria edo metropoli-eremua bezalako kontzeptuak zabaltzeak agerian uzten du hiri-lurzoruaren erabileraren plangintzak garrantzi handiagoa eman behar diela hiri-landa harremanei. Metropoli-eskalan eta hiri- eta landa-harremanetan oso bideratuta dagoen lurralde-politika batean, agregatua Elikagaien plangintzak ematen duen balioa gero eta nabarmenagoa da. Elikagaien plangintzak metropoli-plangintzaren arazo nagusietako batzuk landu ditzake: landa-eremuen berroneratzea, hiri-nekazaritzaren garapena eta hirientzako estrategia jasangarriak.
Azken erronka/aukera elikagaien plangintza lurraldeka banatzeko ahaleginarekin lotuta dago, hau da, tokiko eragileek tokiko baliabideak ezagutzetik eta tokiko baliabideak ebaluatzetik abiatuta. Litekeena da ikuspegi horrek arazoak sortzea, "Tokiko tranpa" barne. Hau da, tokiko janaria ez da beti ona eta osasuntsua, eta, beraz, elikaduraren plangintzak eskatzen du onartzea tokiko elikadura-baliabideen garapena ez dela modu akritikoan egin behar.
Iturria: Borrelli (2018) "connecting food systems and urban planning. The experience of Portland, Oregon "in Integrating Food into Urban Planning.
- Plangintza egiten
- Arautzen
- Martxan jartzen
- Tokiko instituzioa