ESPERIENTZIAK

Berme Sistema Partehartzaileak  70eko hamarkadan jaio zirela esan daiteke, ekoizleak beren ekoizpen ekologikoa (ingurumena errespetatzeko irizpideekin) modu "informaletan" identifikatzen hasi zirenean ohiko ekoizpen ereduetatik desberdintzeko (eredu intentsiboa, industria-intsumo kimikoak eta beste teknologia batzuk erabiliz). 1995ean, Europan arau bakarra sartu zen, ziurtapen-erakunde guztiek bete beharreko baldintzak zehazten zuena. Elementu nagusia ziurtapena hirugarren zati batek egindako prozesua izan behar zela, ekoizpenaren eta kontsumoaren eragileengandik kanpokoa eta independentea. "Hirugarren zatiko ziurtagiria" deritzona da, eta Europako lurralde osoan baliozkotzat jotzen den ziurtapen-prozesu bihurtu zen. Horrela, bere sistema partikularrekin beraien produkzioak ziurtatzen zuten zenbait mugimenduk ezarritako legez kanpo geratu ziren, eta horrela, produktuak ezin dira ekologikotzat jo.

Hori guztia zaildu egiten da gainerako lurraldeetan ekoizpen ekologikorako beste irizpide eta ziurtagiri batzuk ezartzen hasten diren heinean, nekazarien lana eta merkatu organikorako sarbidea oztopatzen baititu. Horrela, Berme Sistema Partehartzailak "ziurtatzaile ofizialen" alternatiba gisa indartzen dira.

2000ko hamarkadatik aurrera, munduan dauden SPGen esperientzia desberdinak erlazionatzen eta funtzionamenduari, merkaturatzeari eta abarri buruzko informazioa trukatzen hasi ziren.

IFOAMek (Nekazaritza Ekologikoko Mugimenduen Nazioarteko Federazioa) esperientzia horien borondatezko mapaketa egiten du, baita horri buruzko hainbat azterlan eta truke ere (informazio gehiago nahi izanez gero: HEMEN

IFOAMek honela definitzen ditu BSPak: " tokiko mailan jarduten duten kalitatea bermatzeko sistemak dira. Ekoizleak ziurtatzen dituzte, aktoreen parte-hartze aktiboa oinarri hartuta, eta konfiantza, sare sozialak eta ezagutza-trukea oinarri hartuta eraikitzen dira ".
Hainbat modalitate daude, horiek bultzatzen dituzten taldeen eta haien helburuen arabera. Batzuk kontsumitzaileak bultzatzen ditu, zeinak ziurtatutako produktuak barne-sare batean banatzen baititu; beste batzuk zigilu "ofizialekin" lotzen dira; beste batzuk, berriz, ekoizpen-aldeak bultzatzen ditu, jardunbide egokiak trukatzeko eta aliantza egiteko gune gisa, agroekologia bultzatzeko.

Guztien kontzeptu komunak hauek dira: parte-hartzea, konfiantza, ikuspegi partekatua, gardentasuna, bikotekako kanpo-berrikuspena, antzinako jakintzak.

Informazioa: SISTEMAS PARTICIPATIVOS DE GARANTIA